رزین سختی گیر

رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی:

استفاده از رزین های تبادل یونی جهت تصفیه آب و جداسازی آب صنعتی می تواند پیچیده باشد ، به خصوص برای کسانی که با رزین های تبادل یونی آشنایی ندارند.

تشابه رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی هر دو دانه های پلاستیکی کوچک ، متخلخل و پلاستیکی می باشند (تقریباً با قطر 5/5 میلی متر ، که متغیر است)

هر مهره رزین همچنین می بایست حاوی یک عدد خنثی کننده باشد که بتواند در درون و خارج از مهره حرکت کند ،

که با یونی از بار مشابه در طول فرآیند تبادل یونی جابجا می شود (وقتی محلول آبی از روی مهره ها عبور می کند و تبادل یونی اتفاق می افتد ، حذف آلودگی نامطلوب می گردد).

تفاوت رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

تفاوت اصلی بین رزین سختی گیر کاتیون و آنیون در این هست که یکی بار مثبت (کاتیونی) و دیگری بار منفی (آنیونی) است.

این باعث می شود آنها در حذف کردن انواع مختلف آلاینده ها مفید واقع گردند(که بسته به اندازه و ترکیب شیمیایی آنها نیز متفاوت خواهد بود)

دانه های رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی وابسته به تسهیلات و در صورت حذف کامل یون های با بار مثبت و منفی ، می توانند در کنار هم (پیکر بندی بستر مخلوط) یا در عروق جداگانه (پیکر بندی بستر دو قلو) مورد مصرف قرار گیرند.

اگرچه رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی دو دسته اصلی رزین های استفاده شده در تبادل یونی هستند .

چهار نوع اصلی برای تصفیه آب استاندارد موجود است عبارتند از:

آنیون قوی

آنیون ضعیف

کاتیون قوی

کاتیون ضعیف

رزین سختی گیر آنیونی قوی:

رزین سختی گیر آنیونی قوی (SBA) به طور معمول جهت ضد آب زدایی ، دالکالیزاسیون و ضد آب بودن و همچنین جهت از بین بردن کل کربن آلی (TOC) یا سایر ارگانیک ها بسته به نوع رزین مورد مصرف قرار می گیرند.

آنها در انواع مختلفی موجود می باشند ، که هر یک مجموعه ای از فواید و محدودیت های منحصر به فرد را ارائه می دهند ، اما به صورت کلی ، رزین های SBA به اندازه کافی قوی می باشند که اسیدهای قوی و ضعیف را حذف نمایند (مانند اسیدهای کربنیک و سیلیسیک).

رزین سختی گیرآنیونی ضعیف:

رزین سختی گیر آنیونی ضعیف (WBA) اغلب با واحدهای SBA جهت کاربرد های ضد زدایی زوج می گردند چون تنها آنیون های مرتبط با اسیدهای قوی تر (همچون کلرید و سولفات) را از بین می برند ولی اسیدهای ضعیف را حذف نمی کنند (مثل دی اکسید کربن و سیلیس).

این می تواند برای تسهیلاتی که مایل به حذف اسیدهای قوی تر می باشند در حالی که ضعیف تر را حذف نمی کنند ، سودمند باشد ، اما معمولاً WBA و SBA معمولاً به صورت مشترک برای تکمیل یک فرآیند تخریب زدایی کامل تر مورد مصرف قرار می گیرند.

رزین سختی گیر کاتیونی قوی:

رزین سختی گیر کاتیونی قوی (SAC) از جمله رزین های هستند  که پر کاربرد می باشند ، به خصوص برای استفاده های نرم کننده ، چون از بین بردن کامل یون های سختی مثل منیزیم (Mg +) یا کلسیم (Ca2 +) موثر می باشند.

انواع خاصی از رزین های SAC همچنین برای برنامه هایی که خواستار از بین بردن باریم و رادیوم از آب آشامیدنی یا جریان های دیگر هستند ، توسعه داده شده می شوند.

رزین های SAC به وسیله اکسیدان ها آسیب می بینند و توسط آهن یا منگنز تولید می شوند ، بنابراین باید مراقب باشید تا در معرض رزین در مقابل این مواد قرار نگیرد.

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف:

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف (WAC) کاتیون های مرتبط با قلیایی (سختی موقت) را حذف می نمایند و برای استفاده های ضد زدایی و دیالیزاسیون استفاده می گردند.

علاوه بر این ، رزین های WAC تمایل به مقاومت در برابر اکسیداسیون نسبتاً زیاد و دوام مکانیکی دارند و آنها را برای انتخاب جریانی که دارای اکسیدان هایی همچون پراکسید هیدروژن و کلر می باشند ، انتخاب مناسبی می کنند.